مقدمه :
سال های اولیه زندگی از بحرانیترین مراحل رشد و تحول به شمارمیرود. نوزاد از طریق تعامل با مراقب، با دنیای اطراف خود مواجه میشود. تعامل ها و تجاربی که کودکان در خانه و موقعیت خانوادگی دارند، چارچوبی را فراهم میسازد که کودک از طریق آن، دنیای اطراف را تفسیر کرده و به وقایع در چارچوب فرهنگ خود معنا دهد(کوهن، اونوناکو، کلوثیر و پوپ، ۲۰۰۵). تعاملهای هیجانی با مراقبین بیش از تعاملهای جسمی و حرکتی با اشیاء و محیط فیزیکی باعث تحول طرحوارههای کودک از خود، دیگران و محیط میشود(گرینسپن، ۲۰۰۲). همچنین تجارب هیجانی، مبنایی برای تفکر انتزاعی در کودک هستند(گرینسپن و وایدر، ۲۰۰۶).
وجود جریانی پیوسته از تعاملهای هیجانی بین کودک و مراقب برای تحول شناختی، هیجانی، اجتماعی ضروری است. در واقع نوزادان و کودکان نوپا، تواناییهای اجتماعی– هیجانی خود را در بافتی از روابط با مراقبان اصلی رشد می دهند.
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.