مقدمه :
در عصر حاضر که عصر یادگیری نام گرفته است (یغما ۱۳۸۴) هدف از آموزش و پرورش تنها انتقال میراث فرهنگی و تجارب بشری به نسل جدید نیست بلکه رسالت نظام آموزشی را ایجاد تغییرات مطلوب در نگرش ها شناخت ها و نهایت انسان ها میدانند در این راستا معلم نقش بسیار مهم و اساسی را بر عهده دارد زیرا علاوه بر نقش هدایتی حمایتی تقویتی و سازمان دادن به فعالیتهای یادگیری دانش آموزان رشد هماهنگ ابعاد وجودی آنان و اتصال آمام به دنیای ارتباطات نیز بر عهده اوست (اگن و چاواک ۲۰۰۱ به نقل از سیف ۱۳۸۶). حال با توجه به گستردگی و اهمیت فناوری اطلاعات و ارتباطات در تمامی زمینه ها این مساله حساسیت زندگی انسان ها را دوچندان کرده است ،فناوری اطلاعات و ارتباطات دستگاه آموزش و پرورش را به بازاندیشی در فرایند یاددهی -یادگیری و بازسازی برنامه های درسی و غنی سازی محیط یادگیری برای برقراری تعادل بین فراگیر یا منابع یادگیری ملزم و متعد می نماید