مقدمه :
بحث ارتباط دین و تربیت سابقه دیرینه و کهن دارد تا آنجا که در اوضاع مطلوب تقابل دین و تربیت کمتر احساس شده است. پس از خیزش انسان بسوی علم، غرور او در عصر روشنگری، کشف قدرت ذهنی و اندیشه منطقی خویش و دستاوردهای علمی ناشی از آن بتدریج انسان جانب دین و آموزه های دینی را رها کرد. در ارتباط با نسل نو نیز نوعی تردید در همه باورها و خودباختگی در برابر فرهنگ های بیگانه مشهود است. بنابراین بافته های خانواده و مدارس از هم می گسلند و فریاد مربیان و مسوولان از این امر بلند است. آگاهی از فرایندهای شناختی فراگیران از ضروری ترین وظایف مربیان تعلیم و تربیت است و هرگاه معلمی تصور کند که بدون آگاهی از فرایند رشد ذهنی، عاطفی و اجتماعی فراگیران می تواند در انجام وظایف آموزشی خود موفق باشد دچار اشتباه شده است(شعبانی،۱۳۸۵،ص۱۴۵).
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.